We hebben uiteraard een aantal "to do" dingen op onze lijst staan. Het zijn er nogal veel hebben we gemerkt, en de dag is zo voorbij. Als je niets plant is je dag ook gevuld doordat het leven en werken in de souks (overdekte markten) alleen al enorm vermakelijk is om te observeren. Maar, wij willen ook cultuur snuiven. En die is volop te vinden. Marrakech staat op de Unesco werelderfgoederen lijst en is op zich dus al één groot museum. Vandaag staan een bezoek aan het Bahia paleis en de Saadische graven op de verlanglijst. Onze Riad is op ongeveer 500 meter gelegen van het paleis dus dat is niet zo'n opgave. En voor de rest hebben we een kaart uiteraard.
Het Bahia paleis is geheel ommuurd, zoals vele Marokkaanse gebouwen. De pracht en praal is aan de binnenzijden van deze imposante maar vaak sobere muren te zien. Alleen aan de poort is duidelijk te zien dat het om een belangrijk gebouw gaat: deze is gebouwd als een boog, versierd met ingewikkeld bewerkte patronen in het stucwerk, de deur zelf is voorzien van indrukwekkend hang en sluitwerk. Vaak zijn de ingangen van gebedshuizen of moskeeën ook op die manier te herkennen. Je kan niet anders dan onder de indruk zijn van dit prachtige stukje handmatig priegelwerk.
Het paleis is oorspronkelijk een kado van sultan Moulay Hassan aan de stad. Het werd opgetrokken op het einde van de 19de eeuw en in de loop der jaren vergroot. Het Bahia-paleis groeide uit tot de verblijfplaats van de koninklijke familie. Het paleis is tegelijk sober en verfijnd. Het telt prachtige verblijven met cederhouten plafonds, weelderige ontvangstzalen, binnentuinen vol bomen en bloemen en natuurlijk zoals het in vroegere tijden gebruikelijk was: een prachtige marmeren binnenplaats voor de harem.
Het is werkelijk een lust voor het oog om hier rond te dwalen. We zijn helaas niet de enigen die deze mystieke plek gevonden hebben: het wemelt er van de toeristen....
Na een verukkelijke maaltijd van lams-Tajine op het nabij gelegen Place de Ferblantiers (ijzerbewerkers), waar het geklop en gehamer van de bewerkers, die de prachtigste bewerkte ijzeren lampen vervaardigen, een heerlijk achtergrondmuziekje vormt, gaan we op zoek naar de Saadische graven.
We passeren de Joodse ommuurde wijk, de "Mellah". Met de verdrijving van de Moren en de joden uit Spanje in de vijftiende eeuw kwamen de joden in deze zogenaamde mellah’s terecht. Mellah is afgeleid van malh, het Arabische woord voor ‘zout’, aangezien veel joden in de zouthandel werkten. De mellah’s hadden eigen religieuze en economische structuren zoals scholen, begraafplaatsen en winkels, waar de rabbinale regels golden.
Momenteel wonen er nog circa 2.000 joden in Marokko. Het merendeel is na de onafhankelijkheid vertrokken naar Israël, Frankrijk, de Verenigde Staten en Canada.
In het centrum van de Kasbah, het versterkte deel van de stad, liggen de historische graven van de Saadiërs. Samen met de Medersa (voormalige Koranschool) vormen zij de mooiste architecturale bezienswaardigheid van heel Marrakech. En dat is niets teveel verteld. We kijken onze ogen uit naar het ingewikkelde gebeeldhouwde marmer dat eruit ziet als fijn kantwerk op de wanden en bogen van de tombes
Deze plaats was sinds 1557 in gebruik als laatste rustplaats voor de telgen van de Saadische dynastie. De plek telt 156 begraafplaatsen van prinsen, wettige echtgenotes en concubines, kinderen en dienaren.
Helaas is het paleis zelf vernield door de Alaouieten, die alleen de graven spaarden. Sindsdien is de plek omgeven door bijgeloof.
De graven werden pas in 1917 herontdekt, toen Marokko onder het protectoraat van Frankrijk viel.
We strijken neer in het parkje voor de belangrijkste en grootste moskee van de stad, de Koutoubia. Gister zagen we vanaf het terras hoe de prachtig verlichte zuil als achtergrond diende voor het vol leven zijnde Place Jemaa el Fna. Helaas blijft de toren vandaag in het donker gehuld.
Het gebouw dateert uit de 12de eeuw. De minaret is wel 69 meter hoog en wordt beschouwd als een van de mooiste uit de hele Islamwereld. Hij stond model voor de Giralda van Sevilla.
's Avonds is het een bron van festiviteiten op het Place Jemaa el Fna. Het lijkt of de gehele bevolking van Marrakech op de been is. Dikke rookpluimen stijgen op uit de vele eetsltalletjes. De typische fluit en trommel muziek geeft het geheel een speciala tintje. We besluiten hier wat te eten en genieten van de verse calamares en crevettes....hmmmmm!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten